Pero los fascistas, claro, siempre son los otros.

domingo, 14 de junio de 2020

El catalán más universal junto a Hitchcock y una página de Francesc Cornadó



Mi gran  amigo Francesc Cornadó, ha colgado esta semana una entrada muy, muy interesante.
Habla del surrealismo en la música. Les aseguro que me ha impresionado. ¿Quieren creer que siempre que he pensado en ese estilo lo he hecho priorizando las artes visuales? Pintura, escultura o dibujo, pero jamás me lo plantee musical.
Me he llevado una sorpresa más que grata y un chasco, así sin más, por mi ignorancia.
Les pido por favor que se pasen por la página, no tienen más que clicar sobre su nombre, les gustará, doy mi palabra.

El meu gran amic  Francesc Cornadó,  ha penjat aquesta setmana una entrada molt, molt interessant.
Parla del surrealisme en la música. Els asseguro que m'ha impressionat. Volen creure que sempre que he pensat en aquest estil l'he fet prioritzant les arts visuals? Pintura, escultura o dibuix, però mai m'ho plantegat musicalment.
M'he emportat una sorpresa més que grata i un desencís, així sense més, per la meva ignorància.
Els demano si us plau que es passin per la pàgina, no tenen més que clicar sobre el seu nom, els agradarà, dono la meva paraula.

8 comentarios:

  1. Muy interesante el post de tu amigo Francesc Cornadó,hay que saber mucho sobre arte y música para poder contestarle con algo de propiedad, gracias.
    Y sobre tu vídeo te diré que esa película la recuerdo vagamente, pero esas escenas del sueño de Gregory Peck, la buscaré y la volveré a ver.Gracias.
    Los sabados suelo ver películas en casa como ayer, y ví varias muy buenas de suspense y la de ADU.
    Ví una francesa que me reí y me dolía la cara de graciosa, y como colofón ADU, y me harté de llorar,un dia completo.
    Bon dia i bon diumenge, petons i abraçades.

    ResponderEliminar
  2. El vaig llegir i fruir ahir, i és el que t'he comentat alguna vegada, davant d'un escrit magistral com aquest, quin comentari hi deixes?. Encara ho empitjoraries, millor no dir res i intentar aprendre encara que sigui una mica.

    Salut

    ResponderEliminar
  3. Sí, señor. Muy interesante.
    Un saludo.

    ResponderEliminar
  4. No he visto la de Adu, MTRINIDAD. La tendré presente.
    Me gustan las pelis francesas, mucho. Me gusta el triángulo amoroso, la de la Binoché, que es mi preferida, y las que caban bien. No me gusta que una peli acabe como la vida misma, o sea mal; ni me gustan los tiros de más. Me gustan las pelis como "El Havre", "Las revoluciones bárbaras", pelis que te hagan pensar.
    Un besote y gracias por estar siempre ahí.
    Cuidate que la gente está ida con tanta playa y tanto bar, arrejuntaos a medio metro y riéndose como si esto fuera broma.

    Cert FRANCESC PUIGCARBó. Tens raó.
    Una baraçada

    Mucho, mucho, CAYETANO porque hay planteamientos que no te los haces, y este ha sido uno de ellos para mi
    Salut

    ResponderEliminar
  5. Em passaré a llegir l'entrada del Francesc.
    Recordo que fa uns mesos vaig visitar el museu Dalí i vaig sortir meravellada de la genialitat de Dalí, i crec que a vegades la seva personalitat histriònica i les seves excentricitats van fer amagar al gran artista, al geni.
    Salut

    ResponderEliminar
  6. T´agrada el comentari de Francesc, CONXITA C., sap molt de música i d´arquitectura i fa veuren coses que generalment no si veuen.
    Un abraçada i gracies

    ResponderEliminar
  7. Muchas gracias, Miquel, por tu referencia y recomendación de mi escrito sobre "el surrealismo en la música" y muchas gracias, también, a los amigos que aportan comentarios, sin todos vosotros, mi blog no tendría ningún sentido. Gracias.
    En cuanto al escrito, me ha interesado resaltar, la limitación de visiones o de enseñanzas que encontramos en la observación del arte. En general, nos limitamos al efecto de las artes plásticas. Cuando pensamos en los distintos estilos artísticos, vamos directamente a la pintura, la escultura y algunas veces a la arquitectura, -artes del espacio-, también la literatura, pero la música o el ballet -artes del tiempo- quedan relegados, son como cenicientas en el universo artístico. Podríamos pensar en las distintas coreografías neoclásicas, en la música correspondiente al periodo primitivista de Picasso o en la relación entre el dodecafonismo y la pintura cubista. Hay tanto que recorrer y disfrutar mientras perdemos el tiempo escuchando sandeces de tertulianos y opinadores de tres al cuarto.
    Abrazos.
    Francesc Cornadó

    ResponderEliminar
  8. Hace falta también, FRANCESC CORNADó, personas que expliquen de manera pedagógica, al estilo que lo haces, las diferentes opciones.
    Por eso recomiendo tu página, es un bálsamo de cultura
    Un abrazote
    Cuidate, que la marabunta recorre las calles de camino a la playa ¡

    ResponderEliminar

En nuestra administración hay más generales que soldados.

  Les pido mil perdones, pero La Vanguardia  (26/04/24) no me ha dejado insertarlo, o mis escasos conocimientos informáticos, seamos sincero...