Pero los fascistas, claro, siempre son los otros.

lunes, 1 de junio de 2015

Iglesia de Les Adoratrius

Neogótico, o sea gótico igual de trascendente pero de nueva hornada. 1875. Proyecto de Joan Martorell.
Un antes y un después para que vean como era aquel Ensanche de Barcelona hace 130 años, más o menos.
Barro y soledad.
Calle Consejo de Ciento/ Casanova. Eixample

Neogòtic, o sigui gòtic igual de transcendent però de nova fornada. 1875. Projecte de Joan Martorell.
Un abans i un després perquè vegin com era aquell Eixample de Barcelona fa 130 anys, més o menys. 
Fang i solitud.
Carrer Consell de Cent/ Casanova. Eixample



9 comentarios:

  1. Pues mira, al Gótico le tengo respeto y admiración por sus aportaciones; además fue un proceso largo y con muchas interferencias. Al Neogótico no lo soporto, malas copias remendonas con grandes pretensiones frustradas para una Iglesia anodina y dictadora de los siglos XIX y XX, sin imaginación siquiera, creo ya había perdido hasta la fe.

    ResponderEliminar
  2. A cuatro pasos donde tengo mi tienda.

    Salut Miquel

    ResponderEliminar
  3. Estamos empatados FACKEL, algo parecido es lo que siento.
    Salut

    Mándame un correo y te paso el Las ruinas de Palmira, EL PELETERO.
    miquelcartisano@hotmail.com
    Salut

    ResponderEliminar
  4. Una cantonada sense Núñez.

    ResponderEliminar
  5. Un abrazo MTRINIDAD..¡¡
    salut

    jejeje , aquesta és bona, ENRIC H MARCH
    salut

    ResponderEliminar
  6. Es molt estilitzada, i fixa't que aixi com desapareixen impremtes, d'esglesia no en desapareix cap.

    ResponderEliminar
  7. Es molt estilitzada, i fixa't que aixi com desapareixen impremtes, d'esglesia no en desapareix cap.

    ResponderEliminar
  8. Ondia ¡¡¡¡ tens tota la raó FRANCESC PUIGCARBó ¡¡
    salut

    ResponderEliminar

El "Drac". Emili Armengol

En el barrio de Sant Cosme, quizá el más degradado de El Prat, hay una escultura en una de sus calles titulada "El Drac" elaborada...