Si estoy sometido a la necesidad, no soy libre. José Mujica (Expresidente de Uruguay)

domingo, 5 de mayo de 2013

Tanto monta, monta tanto

En realidad lo que quiero renombrar no es el nombre de la calle, que ya me está bien en los dos idiomas, sino un asidero de caballos que hasta la fecha me había pasado desapercibido.
Me hacen ilusión verlos ya escuálidos y con un nuevo uso, el de amarrar las bicicletas.
Los tiempos cambian..
Barrio de La Ribera

En realitat el que vull renombrar no és el nom del carrer, que ja m'està bé en els dos idiomes, sinó un agafador de cavalls que fins avui m'havia passat desapercebut.
Em fan il·lusió veure'ls ja escuálids i amb un nou ús, el d'amarrar les bicicletes.
Els temps canvien..
Barri de la Ribera




12 comentarios:

  1. http://goo.gl/maps/dHW0b

    Bonitos rincones Miquel, tú que te lo andas todo.
    Un abrazo y buen domingo.

    ResponderEliminar
  2. Se `puede sujetar tambien otro tipo de "animales".. ;D

    ResponderEliminar
  3. bons racons aquests Miquel, que donen personalitat a una ciutat.

    Salut

    ResponderEliminar
  4. Pues es raro que se te pase cualquier rincón de Barcelona desapercibido eh ? , macho estás perdiendo facultades... jejeje
    Saludos fenómeno ¡¡¡

    ResponderEliminar
  5. MTRINIDAD, Barcelona me sorprende continuamente, y cuando veo alguna cosilla que no se que uso tenía, siempre, siempre pregunto a quienes podrían darme información y siempre sale una sorpresa.
    Un abrazo , salut y bon día

    Ató caballos, acémilas, asnos, burros y potrillos, TEMUJIN, al hombre no lo ató, porque él siempre se ata solo, no le hace falta que lo liguen...
    Un abrazote, y salut

    Són bonics, FRANCESC i sé t´agradarien de passejar...salut

    SENTIR....ahhh esta Sevilla en flores de primavera ¡¡¡ que ganas tengo de volver por allí, y en esta época...Un abrazo muy, muy fuerte...Cuidat molt ¡¡

    ResponderEliminar
  6. ¿te estás moviendo mucho por el Born últimamente, eh? ;)

    A mi me hizo mucha gracia cuando descubrí que Sant Cugat era San Cucufato. Y gracias a esta calle.

    No me había fijado en el asidero.

    ¡Gracias!

    ResponderEliminar
  7. me escapo siempre que puedo XAVI ¡
    Salut y un abrazo. Te sigo

    Lo son JOAQUIN, lo son...y tienen un olor característico. ¿ puede ser señales de personalidad ?..al igual si.
    Salut Un abrazo

    ResponderEliminar
  8. Y pensar que vivo en un pueblo que teóricamente tendría que estar lleno de asideros de todo tipo, abrevaderos, argollas, picaportes que no sean "las típicas manos con anillo que cogen una piedra", porches… Y esto que este pueblo es la capital dels traginers. Pues menos mal. Es un pueblo milenario que está a medio hacer…

    Salut.

    ResponderEliminar
  9. Barcelona conserva muchos vestigios del pasado JOSEP, picaportes, limpiazapatos, carteles, nomenclatrors, asideros de caballos...Es un compendio d estilos y de culturas , por eso me enfado cuando derriban algo interesante, porque perdemos raiz..
    Un abrazo, salut

    ResponderEliminar
  10. Miquel, yo siempre había pensado que estos asideros servían para atar la casa al coche y llevártela como si fuera una roulotte, una caravana.
    Salud
    Francesc Cornadó

    ResponderEliminar
  11. jejeje...No seas malo FRANCESCS CORNADÓ...que no...que eran para atar los borricos...jejeje
    salut

    ResponderEliminar

Un funicular de 1929. Montjuïc

  S e construyó en los talleres de los «Estrada» de Sarrià; si les comento que su validez como funicular en Barcelona duró lo que la Exposic...