Si estoy sometido a la necesidad, no soy libre. José Mujica (Expresidente de Uruguay)

martes, 26 de febrero de 2013

Simbiosis en Barcelona

La fauna se alegra de que yo, depredador humano, no se entere de nada. Pero hace al mismo tiempo que disponga de un aparato para que lo haga saber. Y aquí voy.
Animal vertebrado alado. No es un gorrión. Vive sin miedo entre los humanos. No es aprensivo. Simpático, porque camina sin miedo entre las piernas de los viandantes.




La fauna s'alegra que jo, depredador humà, no s'assabenti de res. Però fa al mateix temps que disposi d'un aparell perquè ho faci saber. I aquí vaig.
Animal vertebrat amb ales. No és un pardal. Viu sense por entre els humans. No és aprensiu. Simpàtic, perquè camina sense por entre les cames dels vianants.

13 comentarios:

  1. Qué precioso pajarillo, tan pequeñito y frágil, y tan fuerte y valiente a su vez.
    Muy bonito Miquel,Bon día.

    ResponderEliminar
  2. Es un pàjaru, un avió, o és SuperMas?

    salut

    ves que no sigui un gafarró.

    ResponderEliminar
  3. GALDERICH : És d'allò més bonic que he vist, però no s'al fet el seu nom d'espècie...salut

    A que si MTRINIDAD, y se confunde con el asfalto de la calle, por eso creo en eso de la simbiosis del pajarillo ¡¡ un abrazo

    FRANCESC : un garrafó ?...a Barcelona ciutat ?...pot sér....ostres....pot sér si....gracies

    ResponderEliminar
  4. Parece una Motacilla alba o Lavandera por estar con las mujeres cuando estas lavaban al lado de los ríos.
    Es un pájaro curioso y se ha acostumbrado a vivir con las personas e incluso hay algunas que viven cerca de políticos, no le hacen asco a nada.

    ResponderEliminar
  5. Hola Miquel.
    Como dije una vez en un post:
    -El común gorrión: un afable nativo-
    El gorrión común, es una especie de ave de las más abundantes de España. Es un pájaro nada perjudicial e indefenso. Pese a su hegemonía el número de gorriones en las ciudades españolas disminuye cada año. El gorrión común es un pájaro que desprende ternura y simpatía por su fragilidad. Con esa graciosa forma de acercarse para picotear las migas de pan a pequeños saltitos.
    Un abrazo y gracias!

    ResponderEliminar
  6. Es un pajarito que anda sobre pavimentos abrasivos.
    Salud
    Francesc Cornadó

    ResponderEliminar
  7. APU ¡¡ tengo cosas que explicarte sobre una pintora que buscas ¡¡¡ salut

    CORNADÓ...ahhh , ...ahhhh....un abrazo... de verdad, hoy tenía ganas de hablar contigo a solas....a solas...un beso...

    ResponderEliminar
  8. http://mtvo-lasmentiras.blogspot.com.es/2013/02/barcelonael-born-1977ateneu-popular26.html

    Esta entrada se me coló el 24, y no me he dado cuenta hasta hoy...Un abrazo, y es que tenemos que andar con pies de plomo con guardar o editar...!!!

    ResponderEliminar
  9. Tranquila, MTRINIDAD, a mi me pasa lo mismo , y me lleva loco ¡¡¡ salut

    ResponderEliminar
  10. no es un gorrión, pero desfachatado sí ¿cómo no teme?
    salut amic

    ResponderEliminar
  11. Porque supongo no conoce al ser humano OMAR ¡¡¡¡ salut

    ResponderEliminar
  12. Hola Miquel.
    Me encanta esta simbiosis que has sabido apreciar, es digno de elogio el género animal en este caso pajarillo que se adapta al medio en el cual vive. Creo por la imagen reconocer al ave o de su misma familia, que todos los días se siente invitado a un festín en mi balcón, al que yo miro ¡Entusiasmada! dada la delicadeza de sus movimientos. Se come lo que mis pájaros tiran ya que tengo carolinas y un yaco a los cuales saco al balcón todos los días, se siente como en casa ya que no marcha si no me acerco demasiado.
    Este tipo de cosas hacen más amables las ciudades, ojala fura tan fácil para los que en estos momentos lo pasan mal y tristemente no tienen un balcón donde poder abastecerse de lo más básico”el pan de cada día”.
    Un cordial saludo.

    ResponderEliminar

Los entoldados y la Fiesta Mayor de la Barceloneta 1934

  Les dejo con un antes y después. ¿Quién no se acuerda de los entoldados? Pues aquí va uno de 1934, en la fiesta Mayor de Sant Miquel, patr...